Rozdział 13.

Nienawidzę ostatniego dnia szkoły. Nic się nie robi. Mogłoby już dziś być zakończenie roku i dzień wcześniej wakacje. Fizyka jest najgorsza. Nic, tylko oglądamy jakieś głupie doświadczenia przedstawione na filmie. Znam życie, więc wiem jak „działa” Ziemia!

„Co robisz?”

Dzięki Bogu ktoś napisał, myślałam, że umrę z nudów. Przyszłam jednak do szkoły, bo… Sama nie wiem.

A ten ktoś to dokładniej był Ashton.

„Szkoła. A dokładniej zasypiam” – odpisałam

„To zabieram Cię na randkę, musisz tylko wyjść z tej szkoły”

„Musisz tylko poczekać na dzwonek i wychodzę”

„ Dla Ciebie wszystko.”

Gdy dzwonek zadzwonił zabrałam swoją najlżejszą torbę jaką kiedykolwiek miałam, ponieważ nie nosi się już książek i wybiegłam ze szkoły. Zobaczyłam Ashtona opartego o maskę swojego samochodu.

Na powitanie pocałował mnie w policzek. Nie powiem, zaskoczył mnie tym, ale w pozytywnym sensie.

Otworzył mi drzwi, a następnie sam wsiadł do samochodu.

- To dokąd mnie zabierasz? – przerwałam chwilę ciszy

- Na bardzo poważną randkę. – nie odrywał wzroku od drogi.

- Do wesołego miasteczka? – zapytałam z nadzieją.

- Skąd wiedziałaś?! – zapytał oburzony

- Jeszcze nigdy nie zabrałeś mnie na poważną randkę – zaśmiałam się

- Wypraszam sobie! Kolacja była bardzo poważna. Przynajmniej próbowałem.

- No tak ta kolacja była także bardzo przypadkowa, nie zapominaj o tym.

Ashton nie wspominał nic o liście, ja także. Muszę mu odpisać, napisać coś o sobie. Nie wiem kiedy to zrobię, bo nie bardzo lubię mówić o sobie.

Obserwowałam Ashtona podczas jazdy. Jechał skupiony na drodze. Zmienił się odkąd wyznałam mu miłość i Gabriella mnie prześladowała. Odnoszę wrażenie, że się mną opiekuje. Może czuje, że jest mi coś winien. Lubię jak spędza ze mną czas, ale nie chcę żeby to robił, bo musi. Wcale nie musi. Uwierzyłam w jego uczucia, bo ten list i sposób w jaki do mnie mówił… Coś sprawiło, że mu uwierzyłam.

- Co jest? – zapytał, kiedy patrzałam się na niego od dłuższego czasu.

- Nic, zamyśliłam się.

- O czym tak myślałaś?

- O tobie…

- Ach tak? – uniósł brew

- No tak. O tej całej randce. Dawno nie byłam w wesołym miasteczku. Chyba jakieś 3 lata temu z Calumem.

            Gdy dotarliśmy na miejsce, było tam mnóstwo ludzi. Świętowali rozpoczęcie wakacji.

- Słuchaj, jeśli masz ochotę na coś innego to… - zaczął, ale nie skończył, bo mu przerwałam.

- Jest świetnie, Ash. Poza tym widzę jak się nastawiłeś na to wesołe miasteczko.

Złapałam za dłoń chłopaka i pociągnęłam do stoiska z watą cukrową.

- I to ja się cieszę, że tu jestem, tak? – zaśmiał się

- O sobie nic nie mówiłam.

Kupiliśmy sobie po wacie i stanęliśmy w kolejce do kolejki górskiej. Staliśmy wciąż trzymając się za ręce. Było miło.

Udało nam się trafić tak, że byliśmy na samym początku kolejki.

Piszczałam i krzyczałam, bo niektóre momenty były przerażające. Ashton się tylko ze mnie śmiał.

- Gdzie teraz? – zapytał, gdy tylko wyszliśmy

- Pójdę, gdzie ty chcesz – powiedziałam ziewając

- Jesteś zmęczona? Chcesz jechać do domu?

- Nie, jest dopiero osiemnasta.

- O której masz jutro rozdanie świadectw?

- O dziesiątej. Chodźmy tam! – pokazałam na strzelnicę z miśkami

- O nie, jestem w tym kiepski.

Kiedy kobieta, która stała przy blacie odwróciła się, ujrzałam Gabriellę. Dosłownie mnie zamurowało. Długo jej nie widziałam i nie spodziewałam się, że ją ujrzę. Nie tu i nie teraz.

- Miley, wszystko okej? – zapytał Ashton

- T…tak. Możemy już jechać?

- Pewnie, ale co się stało? Przed chwilą mówiłaś, że nie chcesz jechać…

- Tam jest Gabriella.

Ashton chwilę się rozglądał, ale w końcu ją znalazł. Zrobił się poważny.

- Idź do samochodu – podał mi kluczyki – Ja zaraz dojdę.

- Ashton nie…

- Zaraz przyjdę – powtórzył

Wiedziałam, że do niej pójdzie. Była sama, więc musiał to wykorzystać. Nie posłuchałam Ashtona i obserwowałam ich z daleka, tak by mnie nie widzieli. Nie wyglądało to źle, tylko rozmawiali. Gabriella nawet się uśmiechała, Ashton też. Coś tu nie grało. Na koniec się przytulili i Ashton zaczął iść w moją stronę. Wsiadłam do samochodu i chciałam zapomnieć o tym co zobaczyłam. Nie chciałam w to wierzyć. Oni się lubią, co jest do cholery?

W drodze powrotnej udawałam, że śpię, tylko po to, by uniknąć rozmowy z nim.

„Obudził mnie” kiedy stanęliśmy przed moim domem. Pożegnałam się z nim i wróciłam do domu. Przygotowałam strój na ostatni dzień w szkole, żeby nie myśleć o całej sytuacji.

Link do muzyki: https://www.youtube.com/watch?v=mt8jifKlbTc

            Kiedy odebrałam świadectwo, myślałam tylko o jednym. Spotkać się z Ashtonem. Muszę się dowiedzieć o co mu chodzi. Nie mogę przestać o tym myśleć. Umówiłam się z nim u niego.

- Chcesz coś do picia? – zaproponował

- Nie, dzięki. Ja tylko w jednej sprawie. Widziałam wczoraj ciebie i Gabriellę. O co chodzi?

- Jak to o co chodzi? – Ashton wcale się nie przejął. Nie sądził, że widziałam wszystko.

- Śmialiście się i przytuliliście.

Ashton zastygł. Wyglądał teraz jakby zobaczył ducha. Zaczęłam się zastanawiać o co chodzi i czy na pewno chcę to wiedzieć.

- Ashton. Odpowiedz mi. – ponagliłam go

- Nie mogę, Miley. Na litość boską.

- W takim razie ja wychodzę – otworzyłam drzwi wejściowe, ale Ashton szybko je zamknął.

- Opowiem ci wszystko. Ale musisz mi obiecać, że nie odwrócisz się ode mnie po tym wszystkim co usłyszysz.

- Ashton… - bałam się, ale mimo wszystko chciałam to usłyszeć. Nie mam pojęcia o co chodzi, ale chcę znać prawdę.

- Dobra, usiądź.

- Kiedy dałem ci kosza, sam byłem załamany. Nie chciałem tego robić, ale praktycznie byłem zmuszony. Chciałem to naprawić, odzyskać cię i wtedy… Miley, nie mogę. To wszystko zniszczy.

- I tak ci nie zaufam, po tym co zobaczyłam. – nie kłamałam. Nie wiedziałam co o tym wszystkim myśleć i w pewnym stopniu straciłam zaufanie do niego.

- Miley, ja wtedy… - westchnął, a swój wzrok opuścił na podłogę – Zatrudniłem Gabriellę – powiedział najciszej jak się tylko dało, ale słyszałam – Miała za zadanie zmniejszyć twoje relacje z Calumem, a zwiększyć ze mną. Kocham cię, Miley i tak bardzo pragnąłem, żeby między nami wszystko było w porządku.

Poczułam jak wszystko się zatrzymuje i cofam się w przeszłość. Przed oczami miałam wszystkie momenty, kiedy widziałam się z Gabriellą. Ona mnie raniła. Nie mogę uwierzyć. Ashton musi kłamać.

- Ashton… Nie uwierzę ci – zaśmiałam się – Przecież ona mnie raniła. Ciebie też.

- Musisz uwierzyć, bo nie chcę cię oszukiwać. Kiedy cię zraniła odciąłem jej połowę kasy. A później wziąłem to na siebie.

- Co…

I wtedy uwierzyłam. Łzy leciały mi po policzkach, a Ashton mnie obserwował.

- Miley, przepraszam – złapał mnie za dłoń, ale ja szybko odskoczyłam i wstałam.

- N-nie dotykaj mnie – cofnęłam się.

Czy jeśli kocha się drugiego człowieka to robi się takie coś? Ja też go kochałam.

Bałam się go.

Jeśli był w stanie zrobić coś takiego, żeby postawić na swoim to w takim razie co mógłby mi jeszcze zrobić?

Skrzywdził mnie. Nie byłam w stanie na niego patrzeć. Jedyne co miałam w głowie to jego i Gabriellę szczęśliwych razem. Cieszyli się, bo wykonali misję. No nie do końca, bo przyjaźnię się nadal z Calumem po wielu kłótniach. Właśnie. Nie wierzę, że Ashton mógł zrobić coś takiego swojemu przyjacielowi. Byłam roztrzęsiona i nie wiedziałam co robić. Wyszłam, a raczej wybiegłam z mieszkania Ashtona. Kierowałam się w stronę mojego drugiego domu.

Zapukałam i na całe szczęście drzwi otworzył mi sam Calum.

- Miley, co się stało? Jesteś cała roztrzęsiona – zamknął za mną drzwi i mocno przytulił

- Ashton on – chciałam wszystko opowiedzieć, ale przez płacz i gulę w gardle Ne mogłam.

- Hej… - złapał mnie z dwóch stron za głowę, bym mogła spojrzeć mu prosto w oczy – Opowiesz mi później… Cii…

_________________________________________

Hmm... Co sądzicie?

Ja myślę, że rozwaliłam ten rozdział.

Trzynastka! Się trafiło, nie?

Nie mam dalszych rozdziałów! Nic, kompletnie nic! Zawsze miałam kilka do przodu, a teraz już nic nie mam. Ani słowa.

Dodałam obsadę na górze, jeśli chcecie to zobaczcie :) 

twitter ---> https://twitter.com/friendsffnews

wattpad ---> http://www.wattpad.com/story/16307707-friends 

możecie napisać coś o rozdziale albo ff hasztagując #friendsff ale to pewnie nikt nie będzie pisał

Jeśli przeczytałeś to uszanuj mnie i moją pracę i skomentuj.

Dla Was to też korzystniej, bo będzie szybciej kolejny rozdział :)