Rozdział 1.

Odrabiałam pracę domową. Biologia- ryby. Nie lubię biologii, jak byłam w gimnazjum miałam nawet 5, ale teraz jestem w liceum i wszystko się zmieniło. Na całe szczęście zadzwonił mój telefon, więc mogłam sobie zrobić przerwę od lekcji.

- Halo?- odebrałam

- Miley? – rozpoznałam ten głos! Głos, którego nie słyszałam kilka miesięcy. Głos, za którym bardzo tęskniłam. Głos, który chciałam usłyszeć, ale bałam się zadzwonić

- Calum? – powiedziałam nieśmiało

- Jak ja cię dawno nie słyszałem!

- Ja też ciebie nie słyszałam dawno. O matko, Calum…

- Hm?

- Stęskniłam się – łezka zakręciła mi się w oku

- Jestem w domu na tydzień, przyjdź do mnie! Mam Ci tyle do opowiedzenia!

- Przyjdę, ale kiedy?

- Jutro o 16? – zaproponował Cal

- O tej godzinie kończę lekcje, więc… - przerwał mi

- Przyjdę po ciebie pod szkołę

- Super, do zobaczenia.

- Cześć Miley – rozłączył się

Kim był Calum? Calum to był mój przyjaciel. Był, albo jest. Jest w zespole 5 seconds of summer. Cal podróżuje i koncertuje wraz z zespołem. Dlatego się długo nie widzieliśmy. Poznaliśmy się na początku liceum. Chodziliśmy razem do klasy, siedzieliśmy razem w ławce, póki nie zrezygnował ze szkoły. Nie miał już czasu, mało przebywał w naszym kraju. Dostał wraz z zespołem ogromną szansę, więc wykorzystali ją.

Tak się cieszę, że go zobaczę! Nie widzieliśmy się 2 miesiące, a może i dłużej. Pewnie niedługo przyjedzie do domu na dłużej, bo zbliżają się święta, a wtedy wszyscy wracają.

Robiłam z Calumem dosłownie wszystko. Na święta zawsze piekliśmy razem ciasteczka, w wakacje Cal uczył mnie surfować, choć nadal nie potrafię. Był dla mnie jak brat, a rodzeństwa nie mam, więc wiadomo, że stęskniłam się za nim. Bardzo stęskniłam.

            Następnego dnia, w szkole nie mogłam się doczekać aż zobaczę Caluma. Nie potrafiłam się skupić na lekcjach, myślałam tylko o nim. Gdy zadzwonił dzwonek, dający znać, że ostatnia lekcja się skończyła dostałam smsa od Caluma, że już czeka przed szkołą. Szybko wzięłam plecak i wyszłam przed szkołę.

„Gdzie jesteś?” – napisałam do niego

„Spójrz na prawo” – otrzymałam odpowiedź.

Zaczęłam biec w jego stronę. Skoczyłam na niego i mocno przytuliłam.

- Miley to ty? – zapytał

- Nie, ufoludek – zażartowałam

- Jak dobrze Cię widzieć, tęskniłem!

- Ja też, Cal, nawet nie wiesz jak bardzo… To gdzie idziemy?

- Do mnie, chcę cię komuś przedstawić – uśmiechnął się

Calum mieszkał jakieś 15 minut drogi od szkoły. Po drodze opowiadał mi miejsca w jakich był. Troszkę mu zazdrościłam, bo uwielbiałam zwiedzać, poznawać nowe miejsca.

Dotarliśmy do domu Caluma

- Jesteśmy! – krzyknął, a do przedpokoju wybiegło trzech chłopaków – Miley, to jest Luke, Ashton i Michael.

- Hej, miło mi was poznać. Słyszałam o was dużo, zanim wyruszyliście w trasę – uśmiechnęłam się. Każdy z nich podał mi rękę i przeszliśmy do pokoju Caluma.

            Chłopaki opowiadali mi różne przygody, które im się przytrafiły. Cały czas się śmiali, nagrywali filmiki. Cieszyłam się, że Calum tak dobrze dogaduje się z nimi. Cieszyłam się, że mogę z nimi spędzić przynajmniej tydzień.

Postanowiliśmy zagrać w butelkę.

Pierwszy kręcił Michael i wylosował Caluma. Kazał mu ściągnąć bokserki.

- Błagam cię Michael, daj mu coś innego. Ja wiem, że on to zrobi, więc daj mu coś innego.

- Dobra, mogą być tylko spodnie – zaśmiał się

Później Calum wylosował mnie. Kazał mi coś zaśpiewać. Wybrałam ich piosenkę „Try Hard”, a właściwie zaśpiewałam tylko refren.

- Woooow – powiedział Luke

- Pięknie śpiewasz – powiedział Ashton

- Przestańcie, bo się rumienię – zawstydziłam się

- Mają rację – powiedział Calum

Później kręciłam ja i wylosowałam Luke’a. Jego zadaniem było napisać coś głupiego na twitterze.

            Graliśmy tak jeszcze z godzinę. Spojrzałam na zegarek, była 21.

- Dobra, będę się zbierać- wstałam

- Nie, zostań proszę – powiedział Calum

- Cal, jest późno. Nie będę wracać sama po ciemku

- To zostań na noc. Chłopaki też zostają.

- Zadzwonię do mamy i zapytam.

- YAY! – krzyknęli wszyscy

Poszłam do łazienki i przedzwoniłam do mamy. Nie lubiłam przy kimś rozmawiać przez telefon.

- Mamo, Calum przyjechał na tydzień. Mogę zostać u niego na noc? Jutro sobota – prosiłam mamę

- Będziecie sami? Całą noc? – zapytała

- Nie, mamo! Calum jest dla mnie jak brat – zaśmiałam się – Jest tu jeszcze jego zespół i jego mama jest w domu.

- Zgoda, baw się dobrze!

- Dzięki mamo, kocham cię! – krzyknęłam do słuchawki

Wróciłam do chłopaków.

-Cal, mam nadzieję, że twoja mama jest w domu – powiedziałam, a on się uśmiechnął

-Jest, a co? - ciągle się uśmiechał

-Zostaję

-Super, to co robimy? – zapytał Ashton

- Idziemy spać! – zażartowałam – Nie no, nie róbcie takich min, żartuję! Ale faktem jest, że nie wzięłam szczoteczki do zębów i pidżamy.

- Pożyczę ci! – powiedział Calum

- Szczoteczkę też?

-Oj, my też nie mamy niczego, damy radę, Miley – powiedział Mikey.

            Gadaliśmy dosyć długo. Opowiadaliśmy sobie różne historie, które nam się przytrafiły oraz wymyślone straszne historie. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam. Obudziłam się, a ręka Caluma była na moim ramieniu. Wszyscy tak słodko spali. Na podłodze, na krześle, na kanapie. Pomyślałam, że mogę zrobić coś na śniadanie, a kuchnię Caluma dobrze znałam, więc zeszłam do niej.

W kuchni spotkałam mamę Cala.

- O, dzień dobry… Ja chciałam zrobić coś na śniadanie.

- A, tak. To pomogę ci – uśmiechnęła się mama Caluma - tu jest chleb, herbata.

Zrobiłyśmy wspólnie górę kanapek i herbatę dla każdego. Poszłam z tacą na górę.

-Hej, pobudka! – krzyknęłam

- O, Miley. Zrobiłaś kanapki – uśmiechnął się Ash.

- Mama Caluma mi pomogła.

Postawiłam tacę na stole, a wszyscy się na nią rzucili.

- Wiecie, nawet nie wiem, kiedy zasnęłam – zaczęłam, jedząc.

-Zasnęłaś, gdy opowiadałem straszną historię – zaśmiał się Luke

- Serio? – zapytałam zdziwiona

- To znaczy, że nie umiesz opowiadać strasznych historii – wyśmiewał się Michael

- Nie, to mnie to nie rusza.

- Oh, już 10. Muszę spadać – zmienił temat Ash

- Czemu tak wcześnie uciekasz? – zapytałam

- Idę do rodziny, z chłopakami będę się jeszcze widział. Lecę, pa Miley – uśmiechnął się

- No to my też idziemy… - rzucili Luke i Michael

- Mam nadzieję, że się jeszcze zobaczymy…

- Też mam taką nadzieję – powiedział Luke i spojrzał na Caluma – najwyżej będę męczył Cala, żebyśmy zadzwonili do ciebie

- Możesz od razu wziąć jej numer, a nie…

- Shh Calum. Dobra, lecimy. Do zobaczenia – pożegnałam się z chłopakami i zostaliśmy tylko ja i Cal

- To ja też będę lecieć, chcesz spędzić czas z rodziną…

- Miley, błagam cię. Jestem sam z rodzicami. Z nimi już rozmawiałem, z resztą czy ja nie mogę spędzić też czasu z przyjaciółką?

- No możesz – uśmiechnęłam się – może gdzieś się przejdziemy?

- Okej

Ubraliśmy buty i wyszliśmy. Nie mieliśmy jakiegoś wymierzonego celu, po prostu szliśmy. Zawsze tak robiliśmy.

- I jak, masz jakiegoś chłopaka, huh? – dokuczał mi

- Może ty mi o tym powiesz? Nie powiem jakie rzeczy nieraz czytałam… I to wszystko pisały twoje fanki.

- Dobra, wygrałaś. – zaśmialiśmy się

Szliśmy w ciszy jakieś 5 minut albo więcej, ale nie było nam niezręcznie. Znaliśmy siebie, doskonale siebie znaliśmy. Każdy dzień spędzaliśmy razem.

- Przepraszam cię Miley – nagle rzucił, a ja patrzałam na niego z miną jakbym patrzała na jakiegoś dziwaka.



__________________________________________________________________
Pierwszy rozdział! Można wywnioskować, że nie będzie to fanfiction z bad boyem ani nic w stylu cienia. Chcę stworzyć coś swojego, oryginalnego. Postaram się też, żeby nie było szybkiego zakochiwania się ani pocałunków w drugim rozdziale. Też tego nie lubię.
Dajcie znać czy rozdział jest za krótki czy za długi, będzie mi lepiej :) 
A! I jeśli chcielibyście czytać dalsze rozdziały (w co wątpię) to możecie podać mi swój username z tt w komentarzu :) 
Pozdrawiam, Iga :)